Żmija włochata to jadowity zaskroniec należący do rodziny Viperidae w królestwie Animalia. Ma spiczaste łuski grzbietowe, co sprawia, że gatunek ten wygląda na szczeciniasty. Jego naukowa nazwa to Atheris hispida. Powszechne nazwy tego węża to żmija kolczasta, afrykańska żmija włochata i żmija drzewiasta szorstka łuskowata w kilku częściach Afryki.
Występuje powszechnie w Kongo, zachodniej części południowej Ugandy i zachodniej Kenii. Można go również spotkać w niektórych częściach Afryki Zachodniej, w krajowej części Tai na Wybrzeżu Kości Słoniowej i na obszarach wokół parku, około 7 km na południe. Obecnie informacje na temat jego populacji nie są znane, ponieważ wąż jest rzadki i słabo rozpowszechniony. Środki ochronne nadal nie są określone, jednak w parku narodowym Tai gatunek ten dobrze przeżywa.
Samce węży z tej grupy żmij dorastają do maksymalnej długości 73 cm, przy ciele 58 cm i ogonie 15 cm, natomiast samice węży dorastają do 58 cm długości. Samce są smukłe i dłuższe w porównaniu do samic.
Głowa ma krótki pysk i okrągłe oczy. Oczy pokryte są około dziewięcioma do szesnastoma łuskami okołooczodołowymi. Jako drapieżnik ma szerokie oczy, dzięki którym może rozpoznać ofiarę.
Ciało żmii owłosionej pokryte jest wydłużonymi i spiczastymi łuskami grzbietowymi, które sprawiają, że wąż wygląda na kudłatego lub szczeciniastego. Łuski na szyi są długie, a długość maleje w kierunku ogona. Posiada tylko jedną skalę analną. Charakterystyka tego węża jest prawie podobna do włochatej Atheris i należy uważać, aby ich nie pomylić.
Wąż ten jest mięsożercą żywiącym się małymi gadami, takimi jak żaby i jaszczurki, ssakami i częściowo ptakami. Posiada kolorowy kamuflaż, który umożliwia mu łatwe polowanie na zdobycz zarówno na drzewach, jak i na trawie.
W czasie rozrodu samica tego węża rodzi jednorazowo aż 12 noworodków o długości około 15 cm.
Jad tej żmii jest niezwykle śmiertelny dla człowieka, jeśli natychmiast po ukąszeniu nie zostanie zastosowana bardzo dobra pierwsza pomoc przez wykwalifikowaną lub doświadczoną osobę, a następnie podanie leków przeciwjadowych.
Z raportów zebranych od osób, które ukąsiły żmiję włochatą, wynika, że jad powoduje poważne krwotoki do narządów wewnętrznych. Jad zawiera następujące toksyczne treści:
Toksyczność żmii będzie się różnić w zależności od podgatunku w zależności od następujących czynników:
Toksyczność węża została poznana dopiero niedawno, być może dlatego, że nie jest to gatunek zbyt pospolity i żyje w lasach.
Niektórzy uważają, że żmija włochata jest bardzo pięknym zaskrońcem ze względu na sposób ułożenia jej łusek na całym ciele i wielobarwność. Wąż ten lubi wspinać się po trzcinach i łodygach drzew. Większość czasu spędza wygrzewając się na wierzchołkach drzew, na kwiatach i końcówkach liści.